زنده به شور

سلام به بهار

و بعد ...

«چه خوب بود اگر همه چیز را می شد نوشت. اگر می توانستم افکار خودم را به دیگری بفهمانم، می توانستم بگویم. نه، یک احساساتی هست، یک چیزهایی که نه می شود به دیگران فهماند، نه می شود گفت، آدم را مسخره می کنند، هر کس مطابق افکار خودش دیگری را قضاوت می کند. زبان آدمیزاد مثل خود او ناقص و ناتوان است.»

                                                                                                    (صادق هدایت،زنده به گور)

*

       اجساد کلمات

که

  محو

     می شوند  

دست از سر کاغذ

                  برمی دارم   

وصیت می کنم

     بعد از مرگ

         خاکسترم

          در باد رها شود

شاید کلمه ای

        جا مانده در من

که باید در سرزمینی

بدون پاک کن ها

        دوباره متولد شود.   

**

این گلوله ی مانده در تنم

تکه تکه ام می کند

گلوله ای

که بویِ

       تو دارد

گلوله ای 

که تو چکاندی

      و باروت ها

از خون من نمناک..

دیگر امید انفجاری نیست

این بغض ها مدت هاست

ترکیده اند  

مثل ترقه های شب عید

که مادرشان به جنگ رفته باشد..

لیلا مهدوی