نیلوفرانه

گوش هایم را به رعد می سپارم و دستانم سرشار از بوی باران ابرهایی زاینده اند که مستی هستی را برق می اندازند...

نیلوفر یک: 

این روزها

آب آنقدر

مرده است

که نیلوفر

زمین را

زیر پا می گذارد

و آنقدر زیبا می شود

تا قایق سواران

با کلاهی سبز بر سر

مار ماهیان را

به ضرب پارو

از پا درآورند...

آبی جنگل از نیلوفر شکل می گیرد

آنقدر که ناله ی زنجره ها

بی پاسخ نخواهد ماند.

نیلوفر دو:

در خود فرو می روم

باتلاق

غریبه و آشنا

نمی شناسد!

_{لیلا مهدوی}

_{دوستان مهربانم جدیدترین مطلب  مهدی آخرتی عزیز را بخوانید:}

_{خنده تو قاب، روی دیوار}