نفی ذات شر در مقابل نیک، انکار گفت و گویی است که با وجود تضاد در عناصر رابطه، به مصالحه ای مسالمت آمیز نظر دارد و بدتر از آن بیرون کشیدن مفاهیم مقدس مآب و تقدیس یافته از قاموسی است که جز صحه گذاشتن به حافظه ی فراموش کارِ طبیعی خاستگاهی ندارد. هم از این رو است که گفتارها در ابتدا بر لوح هایی عظیم و قطور در برابر دیدگان حک و نوشته می شدند اما بعد، تحریف در تأویل کژ بینی هایی را سبب شد که اگر برادران ما بازبینی و ای خالی از برداشت های عجولانه و شائبه آمیز و خودخواهانه می داشتند چه بسا خواست درونی خود را در روندی نزدیک تر به حقیقت صرف می کردند..اما صد دریغ و درد کاین عاریتی/ امّتان را دور کرد از امّتی.. و نیچه است که بر فراز قرون سوخته فریاد برمی آورد: «دزدی مکن! قتل مکن!» روزگاری چنين كلامها را مقدّس می نامیدند و در برابرشان زانو می زدند و سر فرود می آوردند و نعلين از پای به در می كردند. اما از شما می پرسم: كجا دزدان و آدمكُشانی بِهْ ازين كلامها در جهان بودهاند؟ آيا در همهی زندگی هيچ از دزدی و آدمكُشی نيست؟ و با مقدّسناميدنِ چنين كلامها مگر حقيقت را نكشتهاند؟ يا اين موعظهیِ مرگ بود كه آنچه را كه با همهی زندگي سرِ ستيز داشت، مقدّس ناميد؟ برادران، بشكنيد، بشكنيد، لوحهایِ كهن را!..
عکس سکوت...
ما را در سایت عکس سکوت دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : lmahdavi بازدید : 126 تاريخ : يکشنبه 2 دی 1397 ساعت: 17:18